Skraplanie, czyli to co zachodzi pod obudową pieca

Piece kondensacyjne to najpopularniejsze sprzęty instalowane przez klientów do ogrzewania budowanych zabudowań jednorodzinnych. Jest to korzystny i efektywny sposób na system ogrzewania. Kondensacja w piecu to zwyczajnie skroplenie pary wodnej zawartej w spalinach. Ze spalenia paliw wydobywczych, składających się przede wszystkim ze związków węgla i wodoru, uzyskuje się dwutlenek węgla i parę wodną. Woda jest też jednym ze składników każdego paliwa i powietrza atmosferycznego, jakie dociera do palnika pieca. W skutku tego gazy spalinowe z kotłów w w dużej mierze złożone są z pary wodnej. Tradycyjne piece niekondensacyjne nie wykorzystują całej energii zawartej w spalanym w nich paliwie. Cząstka, określana mianem ?ciepło utajone?, uchodzi z parą wodną razem ze spalinami. Aby do przygotowania c.w.u w kotle zostało zagospodarowane także ciepło utajone, para wodna zawarta w spalinach musi się skroplić, bo w takim procesie jest uwalniana energia. W okolicznościach, jakie mają miejsce w systemie odprowadzania spalin kotła kondensacyjnego (skład mieszaniny gazu, ciśnienie), szybko ulega ona kondensacji, czyli przeobraża się ze stanu gazowego w ciekły. Wystarczy by spaliny ochłodziły się w wymienniku ciepła pieca do temperatury momentu skraplania, która dla gazu ziemnego wykorzystanego w najlepiej regulowanym palniku wynosi mniej więcej 57°C. Utworzony kondensat, czyli skroplona para wodna, to pozostałość opisanego cyklu. Jest usuwany poprzez odpływ kondensatu na zewnątrz pieca.